Porno voor het trommelvlies

Verbinding...

Lucht (1)

Groen gras als dolkpunten smachtend,
reikend, naar zuurstof in de lucht.
Verlichting, rust; en ik haal adem,
om lucht verzuchtend groen als gras:
Frisse lucht is alles wat ik nodig heb.

Evaluatie at random

Niet meer zo onder de indruk van Maarten van Rossum, die uiteindelijk toch zwicht voor de interne politieke jasjes-trekkerij van de PvdA... en nu zelf gaat doen wat hij eigenlijk zo minacht: lijstduwen om stemmen te trekken, en tegelijk constateren dat stemmers niet meer stemmen om principiële, duurzame, goed doordachte en standvastige redenen, maar stemmen met de politieke wind mee. Nog steeds onder de indruk van Dalrymle, door wiens oeuvre ik me eindelijk heen heb gewerkt (toch in totaal 3 maanden 'voor het slapen lezen'). En van Sam Harris, grote ideeën, goed mens. Nog steeds een inspirerend voorbeeld.

Met de deur in huis

De volgende constatering uit mijn prive- en werkleven deel ik met je, en je maar moet zien wat je ermee doet: Er bestaan immigranten in Nederland die uit eigen, vrije wil beslissen om in parallelsamenlevingen te leven. Ze spreken in hun eigen wereldje hun moedertaal. Ze kijken naar tv-zenders uit het moederland, of zenders uit landen waar 'gelijksoortige' culturen heersen als in hun moederland. Ze drijven in Nederland handel en zaken met immigranten die uit hetzelfde moederland komen, of familie zijn. De samenleving waar ze naartoe zijn gegaan verachten ze, met name bepaalde culturele en politieke aspecten ervan. De omgangsvormen met de publieke ruimte verpesten het straatbeeld. Dit proces wordt instandgehouden door moedwillige en bewuste afzondering en handhaving van de eigen parallelle samenleving; door uithuwelijking vanuit het moederland, door huwelijken tussen neef en nicht, door 'wegsluizen' van kapitaal naar het moederland, door remigratie op oude leeftijd. Het enige actieve contact dat deze groep immigranten heeft met de Nederlandse samenleving, vindt plaats bij de sociale dienst en het politiebureau. Er is een groep Nederlanders die de 'weg met ons' mentaliteit hanteert om deze kloof, als de kloof al erkend wordt, te overbruggen. Ik veracht die mentaliteit, en ik veracht de parallelle samenlevingen die een aantal immigranten cultiveert.

Alone in Nagasaki

Air - Alone in Kyoto

Itchō Itō, gevallen man. Alleen, net als ik, verlaten bij het treinstation. Hij lag daar maar. Regen druppelde door. Druppel. Druppel. Bloed. Druppelt op de grond. Nee sijpelt, uit de wond in zijn lichaam. Het bloed spoelt mee met hemelwater. Nergens heen en overal. Alone in Nagasaki. De dood zonder liefde. Mijn sokken doorweekt, een vrouw die haar een paraplu aanreikt. Te laat. Een kimono om in te schuilen is alles wat ik nu nodig heb. Zo naakt. Doorweekt. Alleen. 'Sake mijn vriend, hier, drink.' Een beker aan mijn lippen.

Ik ken haar niet, maar ze masseert mijn voeten. Mist, verderop door het raam ik zie groen, bladgroen buiten in mist, nee nu regen. Serene rust, stilte. Zweet, koortszweet? Hij veegt langs mijn voorhoofd met zachte lappen en stelt me gerust met warme stem. Geen woord te veel, precies gepast. Gewogen. Doordacht. De geur van hout. Ukiyo-e leunend tegen het niets. Hij zegt je droomt. Ik ijl. Niet echt, nu wel.

Tof

Op FN wijst Tjerk op Fatima Elatik, die in een interview met intermediair antwoordt op de vraag "Wat moet je nog bereiken, privé en professioneel?":

'Een kindje. En ik zou best wel minister van Onderwijs willen worden. Minister-president zou ook tof zijn, maar dan moeten we nog wel wat decennia wachten voor de tijd daarvoor rijp is. En ik zou een goede ambassadeur van Nederland kunnen zijn in een land waar de zon vaak schijnt.'

Oke. Het is ten eerste een interview, en ten tweede een interview in intermediair. Interviews geven vaker niet dan wel een betrouwbare weergave van een gesprek. Interviews in Intermediair zijn geschreven voor een publiek dat altijd wat moet willen en carrièredromen moet hebben. Maar dan nog. Ze zou 'best wel' minister willen worden. 'Minister president zou ook tof zijn', stel dat alle ministersposten al vergeven zijn en men nog zoekt naar een MP. Fijn te weten dat we dan Fatima kunnen bellen. Of twitteren. Dat zou ze wel 'tof' vinden. Dom gansje. Ronduit stuitend is haar veronderstelling dat de voorwaarden voordat ze MP kan worden in eerste aanleg buiten haarzelf liggen. De tijd moet 'rijp' zijn. Want kijk, het is natuurlijk niet Fatima aan wie het zal liggen; als ze geen MP wordt, dan ligt het aan het klimaat, aan de cultuur, aan het feit dat de tijd nog niet rijp is. Het onderliggende slachtofferschapsdenken is exemplarisch voor onze tijdgeest. Funest voor de nieuwe generatie, die opgroeit met de idee dat iedereen op alles recht heeft, dat alles moet kunnen en dat men dat allemaal overal en altijd het beste zelf kan bepalen. De ranzige mix van misplaatst ongenoegen, boosheid en onterecht slachtofferschap vormt in mijn ogen het grootste gevaar voor het voortbestaan van de sociale cohesie die een basis is van onze samenlevingsvorm. Als de gekte het dan toch ooit zo ver laat komen, laat haar dan maar een kindje krijgen, en 'een goede ambassadeur van Nederland' worden in 'een land waar de zon vaak schijnt'. Ik ken er wel een paar, en je zou spoedig huilend terugkomen, in volle verbazing over je eigen naïviteit en kinderlijke houding.

Generatiekook

De macaroni-elleboogjes gingen met het koude water de pan in, inmiddels al bijna een half uur geleden. De kaas uit het zakje eroverheen, evenals de hamblokjes, rauw. Ze doet het speciaal voor hem: bijna drie en dol op rigatoni, spaghetti en farfalle. Beteuterd kijkt hij naar zijn bord. "Pasta nou?". Ja ik vraag het me ook af. Waar is die pasta nou? Mijn opa kijkt genoegzaam naar hoe zij zijn bord vol schept. "Wat bof ik toch maar met jou", en kijkt liefdevol naar haar op. "Ach ik doe het op gevoel" antwoordt ze. "Dan sta ik in de keuken, en dan doe ik wat van dit en van dat. Koken is een creatief proces".

Senryu IV

Herfstblaadjes onder kindervoetjes,

zompig bijzonder

ze eet ze op en herkauwt ze.

Babbeltruc

Babbeltrucs. Ze zijn er in vele verschijningsvormen. Ze worden gepleegd door jong en oud. Sommige bevolkingsgroepen zijn oververtegenwoordigd bij de daders, andere bevolkingsgroepen bij de slachtoffers. Inhoudelijk verschillen ze vaak behoorlijk, al is de modus operandi al gauw gelijkblijvend als daders ontdekken dat het ene praatje wel werkt en het andere niet. Het feitelijke resultaat is altijd geld (plastic, munt, papier) en/of goederen (sieraden, media-apparatuur). Volwassen babbelaars geven zich uit voor meteropnemer, collectant, rechercheur (ja heus) en meer van dit soort niet onwaarschijnlijk-dat-zo-iemand-aan-de-deur-staat-beroepen. De jeugd doet het zo mogelijk nog schaamtevoller. Jongeren zetten massaal 'schoolopdrachten' in om binnen te komen in huis. Twee voorvallen blijven vooral goed hangen: 'We houden een schoolproject over de gastvrijheid van mensen in de buurt' en 'We hebben een spreekbeurt over de oorlog, kunt u ons daar wat over vertellen'. Verzon ik het maar. Als het niet zo om te janken was, deze smerige gehaaidheid zonder enige vorm van respectabel normbesef of getuigenis van moraal in de opvoeding, hadden we de inventiviteit wel kunnen bewonderen.

Sen 3

Eerste dag van de lente,

in de uitverkoop

een winterjas voor 50 euro.

Geduld

Mijn geduld is snel op de laatste maanden. Het is druk in mijn hoofd, de hele dag lang. Intens willen genieten van alle rust, ruimte en tijd. En liefde, zo'n ontzettend diep verlangen... het knaagt en knaagt en knaagt. Ondertussen gevormd door het keurslijf, en tegelijkertijd de knuffels van de mooiste der aarde. De tweestrijd die mijn wereld kent is ondraaglijk haast, doch uit principe bied ik weerstand. Ik moet en ik wil. Ik zal het doen. En doorgaan. Niemand die mij bij staat. Judo d'amour is niet meer het spel van deze tijd. Tot in de lengte van dagen zal ik denken aan die momenten van tedere omhelzing in alle rust, ruimte en tijd. En lief,ik heb je zo ontzettend lief en lief gehad.

Lentekriebels (in de herfst ja)

Eerste dag van de lente

een slagersjongen,

met een dikke worst.

Senryu

Eerste dag van de lente
in de hifiwinkel
de geur van nieuwe apparatuur

Democratie per ons

Pat Condell en lezersvragen:

Q: How do you vote in elections?
A: I usually vote for the fattest candidate, on the basis that they'll take up more room on the House of Commons benches, thereby giving me more democracy for my valuable franchise.

hehe. Die man is een held!

Geestelijk beperkt

Als je eenmaal in de wereld van mensen met kinderen bent beland krijg je vaak het idee dat men je kennelijk voor een geestelijk beperkte gaat aanzien. En dan heb ik het niet over het in het openbaar praten met een kinderstemmetje, of 'berend botje'-zingend door een drukke winkelstraat fietsen met het kind voorop. Nee, ik heb het over de tenenkrommende wijze waarop de (semi-)overheid bij monde van bijvoorbeeld voorlichtingsfolders of medewerkers van het consultatiebureau je privé-leven betreedt. Het is werkelijk schaamteloos, men denkt dat je debiel bent en het snapvermogen van iemand met een IQ van 75 hebt, en er wordt je ook allerlei onwaarheden verteld. Zo betoogde de verpleegkundige van het consultatiebureau dat je een baby van een paar weken 'echt niet' aan de borst in slaap moet laten vallen en dan slapend wegleggen in de wieg 'want dan wordt de baby helemaal in paniek wakker'. Ja aanmijnhoela. Een baby van een paar weken kan net 20 centimeter voor de neus scherp zien, 'ziet' nog geluiden in kleuren en heeft überhaupt geen besef van tijd, ruimte en 'het zijn'. Of neem nou de folder over wiegendood die je ongevraagd krijgt opgestuurd. 90 Procent van de zinnen in die folder bestaan uit maximaal een woord of zes. Is het de bedoeling dat kinderen van 5 die folder moeten lezen? Of was het werkelijk gericht aan een volwassene? Op veiligslapen.info vond ik de tekst die waarschijnlijk ten grondslag heeft gelegen aan de folder die ik per post kreeg. Het blijkt dat de folderredactie kennelijk van mening was dat 'motorische ontwikkeling' , 'voorkeurshouding' en 'kamertemperatuur' (vertaald naar 'de temperatuur in de kamer') toch wat te moeilijk zijn voor hun voorlichtingscampagne. Het is toch werkelijk godgeklaagd, die dictatuur van de ondergrens?

Kankerhollanders

Voor mij fietste een Marokkaans meisje, jaar of 18, conservatief gekleed; geen vrolijk kleurtje te bekennen en alles in donkerbruine stof bedekt. Ze blerde in haar gsm hoezeer 'alles' haar niet beviel. Ik fietste al een tijdje achter haar en had het kennelijke heel irritante gedrag van alle klasgenoten, familieleden en buren al voorbij horen komen. Bij het kruispunt moest ze in de remmen voor een auto, ik stopte naast haar. Ze keek even opzij zoals elk mens dat doet in het verkeer. We kijken elkaar even, kort, aan. Vriendelijk gezicht heeft ze, denk ik nog. Maar wat een boosheid zit er in dat kind. Terwijl we daar nog staan te wachten op overig verkeer, gaat ze in haar telefonisch relaas nog een stapje verder. 'Het zijn toch allemaal kankerhollanders.' Ik schrok, en ging toen nadenken. Ze heeft me gezien. Maar ze kan mij toch niet bedoelen? Wil ze dan per se, dat een onschuldige passant, ik, moet horen hoe ze over Nederlanders denkt? Of, ben ik niet onschuldig in haar ogen? Waarom die etalering? Ik bezig inderdaad wel eens 'kutmarokkaan', maar enkel in de context van de ordeverstorende pleinhangers die de buurt onveilig maken. Niet als het een net gekleed meisje op de fiets betreft. Evenwel kan zij dat allemaal toch niet weten. Is dit haat? Zit dit diep? Of is dit slechts oppervlakkig pubergedrag? Waarom laat ze zo overduidelijk als boodschap naar mij, meer dan richting haar gespreksgenoot, het woord kankerhollanders vallen? Call me stupid, maar ik begrijp het soms niet meer.

Gasouy

Gasouy. Het woord staat op het draaiknopje, waarmee ik de deur van mijn toilet op slot kan zetten. Het moet haast het origineel zijn, uit de dertiger jaren toen mijn huis werd gebouwd. Gasouy....het internet kent het niet. Er is kennelijk een artiest, kunstenaar, die V. Gasouy heet, maar die geen afbeeldingen op de internets heeft geplaatst waaraan zijn (?) eigen naam gekoppeld is. Er komt bij Google 1 plaatje als hit. Na enig bestuderen wordt duidelijk dat dit het enige facebookplaatje is waarbij in de url de willekeurig gekozen lettervolgorde 'gasouy' zit opgenomen. Dan nog een hit op een Franse kunstenaar uit de jaren dertig. Dat zou wat op kunnen leveren. Al gaat het op het eerste gezicht over keramische kunst. Helaas blijkt Google het PDF document slecht te hebben geindexeerd; er staat Gasquy en niet Gasouy in het document.

Omgekeerde zoektocht dan: vind een identiek exemplaar via plaatjeszoeken. Helaas ook geen resultaat. Ben ik dan echt de eerste internetter die bericht over het wc draaiknopje van Gasouy?!

Comics natekenen

Rechts het origineel.

Links de handgetekende kopie.

Niet zo'n hele geweldige kopie nee, althans, niet voor een striptekenaar. Maar de tekenaar is dan ook geen striptekenaar. De tekenaar is een Nigeriaanse scammer.

Je leest het hele verhaal hier.

Vergadercultuurtje

"Anders dan in Nederland is het openbaar ministerie in Nordrhein-Westfalen niet betrokken bij de bepaling van het vervolgingsbeleid. Dat beleid wordt ‘gemaakt’ op het ministerie van Justitie van de Deelstaat. Het Duitse openbaar ministerie kent geen driehoeksoverleg, geen adviescommissies en geen beleidsoverleg. Duitse officieren van justitie werken óf aan de afhandeling van dossiers óf zijn op de zitting te vinden. Beleidsbesprekingen met de politie of beleidsafstemmingsvergaderingen op parketniveau vinden niet plaats, omdat het Wetboek van Strafvordering nauwelijks beleidsvrijheden aan het openbaar ministerie toekent. Een vergadercircuit - voor het Nederlandse OM van belang in verband met de vorming van beleid - is binnen het Duitse openbaar ministerie onbekend." (1)

Zie je. Het kan wel zonder vergaderen, vergaderen en nog eens vergaderen. Gewoon lekker ongestoord aan het werk!

Luchtje

Daar stond ie. Een bruin-beige Ascona met roestplekken rondom. Op een parkeerplaatsje achter een Chinees, in de volle zon, al een paar weken. Hij stond erg in de weg. De Chinese kok was meegelopen, om er zeker van te zijn dat we de goede zouden bekijken. "En er zit vis in de achterbak" zei hij nog. Hij streek met zijn vinger onder de wielkast van het achterwiel. Hij rook aan zijn vinger en proefde eraan. "Ja, echt vis!" We openden de achterbak met een koevoet. Geen vis. Misschien wel een visser. De kok moest kotsen. En hij kon de parkeerplaats achter zijn restaurant nog wat langer niet gebruiken.

Tegen de regels

Een jochie van twee-en-een-half mocht niet bloot in het pierenbadje van de buurtspeeltuin. Dat mocht niet van de toezichthouder. "Uw kind mag er niet bloot in hoor! Dat is niet hygiënisch" zei ze tegen de vader. De vader trok het jochie zijn gewone onderbroek weer aan. Zo mocht het wel van de badjuf. En daar ging 'ie; in onderbroek met remspoor, wadend door troebel water met zanderige bodem, blaadjes drijvend op het wateroppervlak. En om hem heen allemaal meisjes van 4, 5 en 6 met heuse bikini-tjes aan. En de iets oudere meisjes met bedekkende kleding, opdat we de armen en benen ook niet zien. 10, 11 zijn ze, als ze volledig gekleed even pootje baden in het pierenbadje van de buurt. Ze trekken nog net de sokken uit. De anti-these van de burkini, die geweigerd vanuit hygiënisch oogpunt, verboden is in menig openbaar zwembad. Maar niet in het buurtpierenbadje hier. Hier heerst de dictatuur van de preutsheid. Het naakt is eng. Bloot is verleidelijk. Elke vader met een bloot kind wordt een pedo. Wat moet die vader, een vader, uberhaupt in die buurtspeeltuin? Het is het domein van haast volledig bedekte dikke moeders met kinderkarren vol vet en/of suikerrijk eten en drinken, die langzaam sjokkend, puffend en steunend, soms nog net de moeite nemen om de lege chipszak van hun kind van de grond op te rapen en in de vuilnisbak te doen. Soms, kan dat er nog net af. De moeite...

De ULI aan de lijn

Op de districtsrecherche van een klein stadje in het midden van het land hoef je maar een 06nummer te roepen en voordat je die dag je ambtenarenbestaan weer voor gezien houdt zit er al een 'tap' op. Hoezo zwaar bob-middel? Naar de idee van de wetgever moeten we 126m Sv werkelijk zwaarder en ingrijpender achten dan heden in de praktijk gebeurt. Voorwaarde voor tappen is onder meer dat er verdenking bestaat van een 'art 67 lid 1 misdrijf' (1) dat gezien zijn aard of samenhang met andere door verdachte begane misdrijven een ernstige inbreuk op de rechtsorde oplevert (2).

Extra gratis leestip