Geestelijk beperkt

Als je eenmaal in de wereld van mensen met kinderen bent beland krijg je vaak het idee dat men je kennelijk voor een geestelijk beperkte gaat aanzien. En dan heb ik het niet over het in het openbaar praten met een kinderstemmetje, of 'berend botje'-zingend door een drukke winkelstraat fietsen met het kind voorop. Nee, ik heb het over de tenenkrommende wijze waarop de (semi-)overheid bij monde van bijvoorbeeld voorlichtingsfolders of medewerkers van het consultatiebureau je privé-leven betreedt. Het is werkelijk schaamteloos, men denkt dat je debiel bent en het snapvermogen van iemand met een IQ van 75 hebt, en er wordt je ook allerlei onwaarheden verteld. Zo betoogde de verpleegkundige van het consultatiebureau dat je een baby van een paar weken 'echt niet' aan de borst in slaap moet laten vallen en dan slapend wegleggen in de wieg 'want dan wordt de baby helemaal in paniek wakker'. Ja aanmijnhoela. Een baby van een paar weken kan net 20 centimeter voor de neus scherp zien, 'ziet' nog geluiden in kleuren en heeft überhaupt geen besef van tijd, ruimte en 'het zijn'. Of neem nou de folder over wiegendood die je ongevraagd krijgt opgestuurd. 90 Procent van de zinnen in die folder bestaan uit maximaal een woord of zes. Is het de bedoeling dat kinderen van 5 die folder moeten lezen? Of was het werkelijk gericht aan een volwassene? Op veiligslapen.info vond ik de tekst die waarschijnlijk ten grondslag heeft gelegen aan de folder die ik per post kreeg. Het blijkt dat de folderredactie kennelijk van mening was dat 'motorische ontwikkeling' , 'voorkeurshouding' en 'kamertemperatuur' (vertaald naar 'de temperatuur in de kamer') toch wat te moeilijk zijn voor hun voorlichtingscampagne. Het is toch werkelijk godgeklaagd, die dictatuur van de ondergrens?