Geestelijk beperkt

Als je eenmaal in de wereld van mensen met kinderen bent beland krijg je vaak het idee dat men je kennelijk voor een geestelijk beperkte gaat aanzien. En dan heb ik het niet over het in het openbaar praten met een kinderstemmetje, of 'berend botje'-zingend door een drukke winkelstraat fietsen met het kind voorop. Nee, ik heb het over de tenenkrommende wijze waarop de (semi-)overheid bij monde van bijvoorbeeld voorlichtingsfolders of medewerkers van het consultatiebureau je privé-leven betreedt. Het is werkelijk schaamteloos, men denkt dat je debiel bent en het snapvermogen van iemand met een IQ van 75 hebt, en er wordt je ook allerlei onwaarheden verteld. Zo betoogde de verpleegkundige van het consultatiebureau dat je een baby van een paar weken 'echt niet' aan de borst in slaap moet laten vallen en dan slapend wegleggen in de wieg 'want dan wordt de baby helemaal in paniek wakker'. Ja aanmijnhoela. Een baby van een paar weken kan net 20 centimeter voor de neus scherp zien, 'ziet' nog geluiden in kleuren en heeft überhaupt geen besef van tijd, ruimte en 'het zijn'. Of neem nou de folder over wiegendood die je ongevraagd krijgt opgestuurd. 90 Procent van de zinnen in die folder bestaan uit maximaal een woord of zes. Is het de bedoeling dat kinderen van 5 die folder moeten lezen? Of was het werkelijk gericht aan een volwassene? Op veiligslapen.info vond ik de tekst die waarschijnlijk ten grondslag heeft gelegen aan de folder die ik per post kreeg. Het blijkt dat de folderredactie kennelijk van mening was dat 'motorische ontwikkeling' , 'voorkeurshouding' en 'kamertemperatuur' (vertaald naar 'de temperatuur in de kamer') toch wat te moeilijk zijn voor hun voorlichtingscampagne. Het is toch werkelijk godgeklaagd, die dictatuur van de ondergrens?

Kankerhollanders

Voor mij fietste een Marokkaans meisje, jaar of 18, conservatief gekleed; geen vrolijk kleurtje te bekennen en alles in donkerbruine stof bedekt. Ze blerde in haar gsm hoezeer 'alles' haar niet beviel. Ik fietste al een tijdje achter haar en had het kennelijke heel irritante gedrag van alle klasgenoten, familieleden en buren al voorbij horen komen. Bij het kruispunt moest ze in de remmen voor een auto, ik stopte naast haar. Ze keek even opzij zoals elk mens dat doet in het verkeer. We kijken elkaar even, kort, aan. Vriendelijk gezicht heeft ze, denk ik nog. Maar wat een boosheid zit er in dat kind. Terwijl we daar nog staan te wachten op overig verkeer, gaat ze in haar telefonisch relaas nog een stapje verder. 'Het zijn toch allemaal kankerhollanders.' Ik schrok, en ging toen nadenken. Ze heeft me gezien. Maar ze kan mij toch niet bedoelen? Wil ze dan per se, dat een onschuldige passant, ik, moet horen hoe ze over Nederlanders denkt? Of, ben ik niet onschuldig in haar ogen? Waarom die etalering? Ik bezig inderdaad wel eens 'kutmarokkaan', maar enkel in de context van de ordeverstorende pleinhangers die de buurt onveilig maken. Niet als het een net gekleed meisje op de fiets betreft. Evenwel kan zij dat allemaal toch niet weten. Is dit haat? Zit dit diep? Of is dit slechts oppervlakkig pubergedrag? Waarom laat ze zo overduidelijk als boodschap naar mij, meer dan richting haar gespreksgenoot, het woord kankerhollanders vallen? Call me stupid, maar ik begrijp het soms niet meer.

Gasouy

Gasouy. Het woord staat op het draaiknopje, waarmee ik de deur van mijn toilet op slot kan zetten. Het moet haast het origineel zijn, uit de dertiger jaren toen mijn huis werd gebouwd. Gasouy....het internet kent het niet. Er is kennelijk een artiest, kunstenaar, die V. Gasouy heet, maar die geen afbeeldingen op de internets heeft geplaatst waaraan zijn (?) eigen naam gekoppeld is. Er komt bij Google 1 plaatje als hit. Na enig bestuderen wordt duidelijk dat dit het enige facebookplaatje is waarbij in de url de willekeurig gekozen lettervolgorde 'gasouy' zit opgenomen. Dan nog een hit op een Franse kunstenaar uit de jaren dertig. Dat zou wat op kunnen leveren. Al gaat het op het eerste gezicht over keramische kunst. Helaas blijkt Google het PDF document slecht te hebben geindexeerd; er staat Gasquy en niet Gasouy in het document.

Omgekeerde zoektocht dan: vind een identiek exemplaar via plaatjeszoeken. Helaas ook geen resultaat. Ben ik dan echt de eerste internetter die bericht over het wc draaiknopje van Gasouy?!

Comics natekenen

Rechts het origineel.

Links de handgetekende kopie.

Niet zo'n hele geweldige kopie nee, althans, niet voor een striptekenaar. Maar de tekenaar is dan ook geen striptekenaar. De tekenaar is een Nigeriaanse scammer.

Je leest het hele verhaal hier.

Vergadercultuurtje

"Anders dan in Nederland is het openbaar ministerie in Nordrhein-Westfalen niet betrokken bij de bepaling van het vervolgingsbeleid. Dat beleid wordt ‘gemaakt’ op het ministerie van Justitie van de Deelstaat. Het Duitse openbaar ministerie kent geen driehoeksoverleg, geen adviescommissies en geen beleidsoverleg. Duitse officieren van justitie werken óf aan de afhandeling van dossiers óf zijn op de zitting te vinden. Beleidsbesprekingen met de politie of beleidsafstemmingsvergaderingen op parketniveau vinden niet plaats, omdat het Wetboek van Strafvordering nauwelijks beleidsvrijheden aan het openbaar ministerie toekent. Een vergadercircuit - voor het Nederlandse OM van belang in verband met de vorming van beleid - is binnen het Duitse openbaar ministerie onbekend." (1)

Zie je. Het kan wel zonder vergaderen, vergaderen en nog eens vergaderen. Gewoon lekker ongestoord aan het werk!

Luchtje

Daar stond ie. Een bruin-beige Ascona met roestplekken rondom. Op een parkeerplaatsje achter een Chinees, in de volle zon, al een paar weken. Hij stond erg in de weg. De Chinese kok was meegelopen, om er zeker van te zijn dat we de goede zouden bekijken. "En er zit vis in de achterbak" zei hij nog. Hij streek met zijn vinger onder de wielkast van het achterwiel. Hij rook aan zijn vinger en proefde eraan. "Ja, echt vis!" We openden de achterbak met een koevoet. Geen vis. Misschien wel een visser. De kok moest kotsen. En hij kon de parkeerplaats achter zijn restaurant nog wat langer niet gebruiken.

Tegen de regels

Een jochie van twee-en-een-half mocht niet bloot in het pierenbadje van de buurtspeeltuin. Dat mocht niet van de toezichthouder. "Uw kind mag er niet bloot in hoor! Dat is niet hygiënisch" zei ze tegen de vader. De vader trok het jochie zijn gewone onderbroek weer aan. Zo mocht het wel van de badjuf. En daar ging 'ie; in onderbroek met remspoor, wadend door troebel water met zanderige bodem, blaadjes drijvend op het wateroppervlak. En om hem heen allemaal meisjes van 4, 5 en 6 met heuse bikini-tjes aan. En de iets oudere meisjes met bedekkende kleding, opdat we de armen en benen ook niet zien. 10, 11 zijn ze, als ze volledig gekleed even pootje baden in het pierenbadje van de buurt. Ze trekken nog net de sokken uit. De anti-these van de burkini, die geweigerd vanuit hygiënisch oogpunt, verboden is in menig openbaar zwembad. Maar niet in het buurtpierenbadje hier. Hier heerst de dictatuur van de preutsheid. Het naakt is eng. Bloot is verleidelijk. Elke vader met een bloot kind wordt een pedo. Wat moet die vader, een vader, uberhaupt in die buurtspeeltuin? Het is het domein van haast volledig bedekte dikke moeders met kinderkarren vol vet en/of suikerrijk eten en drinken, die langzaam sjokkend, puffend en steunend, soms nog net de moeite nemen om de lege chipszak van hun kind van de grond op te rapen en in de vuilnisbak te doen. Soms, kan dat er nog net af. De moeite...

De ULI aan de lijn

Op de districtsrecherche van een klein stadje in het midden van het land hoef je maar een 06nummer te roepen en voordat je die dag je ambtenarenbestaan weer voor gezien houdt zit er al een 'tap' op. Hoezo zwaar bob-middel? Naar de idee van de wetgever moeten we 126m Sv werkelijk zwaarder en ingrijpender achten dan heden in de praktijk gebeurt. Voorwaarde voor tappen is onder meer dat er verdenking bestaat van een 'art 67 lid 1 misdrijf' (1) dat gezien zijn aard of samenhang met andere door verdachte begane misdrijven een ernstige inbreuk op de rechtsorde oplevert (2).

Extra gratis leestip