Alone in Nagasaki

Air - Alone in Kyoto

Itchō Itō, gevallen man. Alleen, net als ik, verlaten bij het treinstation. Hij lag daar maar. Regen druppelde door. Druppel. Druppel. Bloed. Druppelt op de grond. Nee sijpelt, uit de wond in zijn lichaam. Het bloed spoelt mee met hemelwater. Nergens heen en overal. Alone in Nagasaki. De dood zonder liefde. Mijn sokken doorweekt, een vrouw die haar een paraplu aanreikt. Te laat. Een kimono om in te schuilen is alles wat ik nu nodig heb. Zo naakt. Doorweekt. Alleen. 'Sake mijn vriend, hier, drink.' Een beker aan mijn lippen.

Ik ken haar niet, maar ze masseert mijn voeten. Mist, verderop door het raam ik zie groen, bladgroen buiten in mist, nee nu regen. Serene rust, stilte. Zweet, koortszweet? Hij veegt langs mijn voorhoofd met zachte lappen en stelt me gerust met warme stem. Geen woord te veel, precies gepast. Gewogen. Doordacht. De geur van hout. Ukiyo-e leunend tegen het niets. Hij zegt je droomt. Ik ijl. Niet echt, nu wel.

Tof

Op FN wijst Tjerk op Fatima Elatik, die in een interview met intermediair antwoordt op de vraag "Wat moet je nog bereiken, privé en professioneel?":

'Een kindje. En ik zou best wel minister van Onderwijs willen worden. Minister-president zou ook tof zijn, maar dan moeten we nog wel wat decennia wachten voor de tijd daarvoor rijp is. En ik zou een goede ambassadeur van Nederland kunnen zijn in een land waar de zon vaak schijnt.'

Oke. Het is ten eerste een interview, en ten tweede een interview in intermediair. Interviews geven vaker niet dan wel een betrouwbare weergave van een gesprek. Interviews in Intermediair zijn geschreven voor een publiek dat altijd wat moet willen en carrièredromen moet hebben. Maar dan nog. Ze zou 'best wel' minister willen worden. 'Minister president zou ook tof zijn', stel dat alle ministersposten al vergeven zijn en men nog zoekt naar een MP. Fijn te weten dat we dan Fatima kunnen bellen. Of twitteren. Dat zou ze wel 'tof' vinden. Dom gansje. Ronduit stuitend is haar veronderstelling dat de voorwaarden voordat ze MP kan worden in eerste aanleg buiten haarzelf liggen. De tijd moet 'rijp' zijn. Want kijk, het is natuurlijk niet Fatima aan wie het zal liggen; als ze geen MP wordt, dan ligt het aan het klimaat, aan de cultuur, aan het feit dat de tijd nog niet rijp is. Het onderliggende slachtofferschapsdenken is exemplarisch voor onze tijdgeest. Funest voor de nieuwe generatie, die opgroeit met de idee dat iedereen op alles recht heeft, dat alles moet kunnen en dat men dat allemaal overal en altijd het beste zelf kan bepalen. De ranzige mix van misplaatst ongenoegen, boosheid en onterecht slachtofferschap vormt in mijn ogen het grootste gevaar voor het voortbestaan van de sociale cohesie die een basis is van onze samenlevingsvorm. Als de gekte het dan toch ooit zo ver laat komen, laat haar dan maar een kindje krijgen, en 'een goede ambassadeur van Nederland' worden in 'een land waar de zon vaak schijnt'. Ik ken er wel een paar, en je zou spoedig huilend terugkomen, in volle verbazing over je eigen naïviteit en kinderlijke houding.

Generatiekook

De macaroni-elleboogjes gingen met het koude water de pan in, inmiddels al bijna een half uur geleden. De kaas uit het zakje eroverheen, evenals de hamblokjes, rauw. Ze doet het speciaal voor hem: bijna drie en dol op rigatoni, spaghetti en farfalle. Beteuterd kijkt hij naar zijn bord. "Pasta nou?". Ja ik vraag het me ook af. Waar is die pasta nou? Mijn opa kijkt genoegzaam naar hoe zij zijn bord vol schept. "Wat bof ik toch maar met jou", en kijkt liefdevol naar haar op. "Ach ik doe het op gevoel" antwoordt ze. "Dan sta ik in de keuken, en dan doe ik wat van dit en van dat. Koken is een creatief proces".

Senryu IV

Herfstblaadjes onder kindervoetjes,

zompig bijzonder

ze eet ze op en herkauwt ze.