Kankerhollanders

Voor mij fietste een Marokkaans meisje, jaar of 18, conservatief gekleed; geen vrolijk kleurtje te bekennen en alles in donkerbruine stof bedekt. Ze blerde in haar gsm hoezeer 'alles' haar niet beviel. Ik fietste al een tijdje achter haar en had het kennelijke heel irritante gedrag van alle klasgenoten, familieleden en buren al voorbij horen komen. Bij het kruispunt moest ze in de remmen voor een auto, ik stopte naast haar. Ze keek even opzij zoals elk mens dat doet in het verkeer. We kijken elkaar even, kort, aan. Vriendelijk gezicht heeft ze, denk ik nog. Maar wat een boosheid zit er in dat kind. Terwijl we daar nog staan te wachten op overig verkeer, gaat ze in haar telefonisch relaas nog een stapje verder. 'Het zijn toch allemaal kankerhollanders.' Ik schrok, en ging toen nadenken. Ze heeft me gezien. Maar ze kan mij toch niet bedoelen? Wil ze dan per se, dat een onschuldige passant, ik, moet horen hoe ze over Nederlanders denkt? Of, ben ik niet onschuldig in haar ogen? Waarom die etalering? Ik bezig inderdaad wel eens 'kutmarokkaan', maar enkel in de context van de ordeverstorende pleinhangers die de buurt onveilig maken. Niet als het een net gekleed meisje op de fiets betreft. Evenwel kan zij dat allemaal toch niet weten. Is dit haat? Zit dit diep? Of is dit slechts oppervlakkig pubergedrag? Waarom laat ze zo overduidelijk als boodschap naar mij, meer dan richting haar gespreksgenoot, het woord kankerhollanders vallen? Call me stupid, maar ik begrijp het soms niet meer.