Met de deur in huis

De volgende constatering uit mijn prive- en werkleven deel ik met je, en je maar moet zien wat je ermee doet: Er bestaan immigranten in Nederland die uit eigen, vrije wil beslissen om in parallelsamenlevingen te leven. Ze spreken in hun eigen wereldje hun moedertaal. Ze kijken naar tv-zenders uit het moederland, of zenders uit landen waar 'gelijksoortige' culturen heersen als in hun moederland. Ze drijven in Nederland handel en zaken met immigranten die uit hetzelfde moederland komen, of familie zijn. De samenleving waar ze naartoe zijn gegaan verachten ze, met name bepaalde culturele en politieke aspecten ervan. De omgangsvormen met de publieke ruimte verpesten het straatbeeld. Dit proces wordt instandgehouden door moedwillige en bewuste afzondering en handhaving van de eigen parallelle samenleving; door uithuwelijking vanuit het moederland, door huwelijken tussen neef en nicht, door 'wegsluizen' van kapitaal naar het moederland, door remigratie op oude leeftijd. Het enige actieve contact dat deze groep immigranten heeft met de Nederlandse samenleving, vindt plaats bij de sociale dienst en het politiebureau. Er is een groep Nederlanders die de 'weg met ons' mentaliteit hanteert om deze kloof, als de kloof al erkend wordt, te overbruggen. Ik veracht die mentaliteit, en ik veracht de parallelle samenlevingen die een aantal immigranten cultiveert.