Porno voor het trommelvlies

Verbinding...

Lucht (1)

Groen gras als dolkpunten smachtend,
reikend, naar zuurstof in de lucht.
Verlichting, rust; en ik haal adem,
om lucht verzuchtend groen als gras:
Frisse lucht is alles wat ik nodig heb.

Evaluatie at random

Niet meer zo onder de indruk van Maarten van Rossum, die uiteindelijk toch zwicht voor de interne politieke jasjes-trekkerij van de PvdA... en nu zelf gaat doen wat hij eigenlijk zo minacht: lijstduwen om stemmen te trekken, en tegelijk constateren dat stemmers niet meer stemmen om principiële, duurzame, goed doordachte en standvastige redenen, maar stemmen met de politieke wind mee. Nog steeds onder de indruk van Dalrymle, door wiens oeuvre ik me eindelijk heen heb gewerkt (toch in totaal 3 maanden 'voor het slapen lezen'). En van Sam Harris, grote ideeën, goed mens. Nog steeds een inspirerend voorbeeld.

Met de deur in huis

De volgende constatering uit mijn prive- en werkleven deel ik met je, en je maar moet zien wat je ermee doet: Er bestaan immigranten in Nederland die uit eigen, vrije wil beslissen om in parallelsamenlevingen te leven. Ze spreken in hun eigen wereldje hun moedertaal. Ze kijken naar tv-zenders uit het moederland, of zenders uit landen waar 'gelijksoortige' culturen heersen als in hun moederland. Ze drijven in Nederland handel en zaken met immigranten die uit hetzelfde moederland komen, of familie zijn. De samenleving waar ze naartoe zijn gegaan verachten ze, met name bepaalde culturele en politieke aspecten ervan. De omgangsvormen met de publieke ruimte verpesten het straatbeeld. Dit proces wordt instandgehouden door moedwillige en bewuste afzondering en handhaving van de eigen parallelle samenleving; door uithuwelijking vanuit het moederland, door huwelijken tussen neef en nicht, door 'wegsluizen' van kapitaal naar het moederland, door remigratie op oude leeftijd. Het enige actieve contact dat deze groep immigranten heeft met de Nederlandse samenleving, vindt plaats bij de sociale dienst en het politiebureau. Er is een groep Nederlanders die de 'weg met ons' mentaliteit hanteert om deze kloof, als de kloof al erkend wordt, te overbruggen. Ik veracht die mentaliteit, en ik veracht de parallelle samenlevingen die een aantal immigranten cultiveert.

Alone in Nagasaki

Air - Alone in Kyoto

Itchō Itō, gevallen man. Alleen, net als ik, verlaten bij het treinstation. Hij lag daar maar. Regen druppelde door. Druppel. Druppel. Bloed. Druppelt op de grond. Nee sijpelt, uit de wond in zijn lichaam. Het bloed spoelt mee met hemelwater. Nergens heen en overal. Alone in Nagasaki. De dood zonder liefde. Mijn sokken doorweekt, een vrouw die haar een paraplu aanreikt. Te laat. Een kimono om in te schuilen is alles wat ik nu nodig heb. Zo naakt. Doorweekt. Alleen. 'Sake mijn vriend, hier, drink.' Een beker aan mijn lippen.

Ik ken haar niet, maar ze masseert mijn voeten. Mist, verderop door het raam ik zie groen, bladgroen buiten in mist, nee nu regen. Serene rust, stilte. Zweet, koortszweet? Hij veegt langs mijn voorhoofd met zachte lappen en stelt me gerust met warme stem. Geen woord te veel, precies gepast. Gewogen. Doordacht. De geur van hout. Ukiyo-e leunend tegen het niets. Hij zegt je droomt. Ik ijl. Niet echt, nu wel.

Tof

Op FN wijst Tjerk op Fatima Elatik, die in een interview met intermediair antwoordt op de vraag "Wat moet je nog bereiken, privé en professioneel?":

'Een kindje. En ik zou best wel minister van Onderwijs willen worden. Minister-president zou ook tof zijn, maar dan moeten we nog wel wat decennia wachten voor de tijd daarvoor rijp is. En ik zou een goede ambassadeur van Nederland kunnen zijn in een land waar de zon vaak schijnt.'

Oke. Het is ten eerste een interview, en ten tweede een interview in intermediair. Interviews geven vaker niet dan wel een betrouwbare weergave van een gesprek. Interviews in Intermediair zijn geschreven voor een publiek dat altijd wat moet willen en carrièredromen moet hebben. Maar dan nog. Ze zou 'best wel' minister willen worden. 'Minister president zou ook tof zijn', stel dat alle ministersposten al vergeven zijn en men nog zoekt naar een MP. Fijn te weten dat we dan Fatima kunnen bellen. Of twitteren. Dat zou ze wel 'tof' vinden. Dom gansje. Ronduit stuitend is haar veronderstelling dat de voorwaarden voordat ze MP kan worden in eerste aanleg buiten haarzelf liggen. De tijd moet 'rijp' zijn. Want kijk, het is natuurlijk niet Fatima aan wie het zal liggen; als ze geen MP wordt, dan ligt het aan het klimaat, aan de cultuur, aan het feit dat de tijd nog niet rijp is. Het onderliggende slachtofferschapsdenken is exemplarisch voor onze tijdgeest. Funest voor de nieuwe generatie, die opgroeit met de idee dat iedereen op alles recht heeft, dat alles moet kunnen en dat men dat allemaal overal en altijd het beste zelf kan bepalen. De ranzige mix van misplaatst ongenoegen, boosheid en onterecht slachtofferschap vormt in mijn ogen het grootste gevaar voor het voortbestaan van de sociale cohesie die een basis is van onze samenlevingsvorm. Als de gekte het dan toch ooit zo ver laat komen, laat haar dan maar een kindje krijgen, en 'een goede ambassadeur van Nederland' worden in 'een land waar de zon vaak schijnt'. Ik ken er wel een paar, en je zou spoedig huilend terugkomen, in volle verbazing over je eigen naïviteit en kinderlijke houding.

Generatiekook

De macaroni-elleboogjes gingen met het koude water de pan in, inmiddels al bijna een half uur geleden. De kaas uit het zakje eroverheen, evenals de hamblokjes, rauw. Ze doet het speciaal voor hem: bijna drie en dol op rigatoni, spaghetti en farfalle. Beteuterd kijkt hij naar zijn bord. "Pasta nou?". Ja ik vraag het me ook af. Waar is die pasta nou? Mijn opa kijkt genoegzaam naar hoe zij zijn bord vol schept. "Wat bof ik toch maar met jou", en kijkt liefdevol naar haar op. "Ach ik doe het op gevoel" antwoordt ze. "Dan sta ik in de keuken, en dan doe ik wat van dit en van dat. Koken is een creatief proces".

Senryu IV

Herfstblaadjes onder kindervoetjes,

zompig bijzonder

ze eet ze op en herkauwt ze.

Babbeltruc

Babbeltrucs. Ze zijn er in vele verschijningsvormen. Ze worden gepleegd door jong en oud. Sommige bevolkingsgroepen zijn oververtegenwoordigd bij de daders, andere bevolkingsgroepen bij de slachtoffers. Inhoudelijk verschillen ze vaak behoorlijk, al is de modus operandi al gauw gelijkblijvend als daders ontdekken dat het ene praatje wel werkt en het andere niet. Het feitelijke resultaat is altijd geld (plastic, munt, papier) en/of goederen (sieraden, media-apparatuur). Volwassen babbelaars geven zich uit voor meteropnemer, collectant, rechercheur (ja heus) en meer van dit soort niet onwaarschijnlijk-dat-zo-iemand-aan-de-deur-staat-beroepen. De jeugd doet het zo mogelijk nog schaamtevoller. Jongeren zetten massaal 'schoolopdrachten' in om binnen te komen in huis. Twee voorvallen blijven vooral goed hangen: 'We houden een schoolproject over de gastvrijheid van mensen in de buurt' en 'We hebben een spreekbeurt over de oorlog, kunt u ons daar wat over vertellen'. Verzon ik het maar. Als het niet zo om te janken was, deze smerige gehaaidheid zonder enige vorm van respectabel normbesef of getuigenis van moraal in de opvoeding, hadden we de inventiviteit wel kunnen bewonderen.

Sen 3

Eerste dag van de lente,

in de uitverkoop

een winterjas voor 50 euro.